Hiç, kendi bedeninizin size ait olmadığını hissettiniz mi? Gecenin karanlığında, görünmez bir varlığın nefesini ensenizde değil de damarlarınızın içinde hissettiğinizi; o tekinsiz tıkırtıları odanın köşesinde değil, bizzat derinizin altında duyduğunuzu hayal edin.
Bugün Tabirly'de, modern tıbbın "açıklanamayanlar" dosyasında tozlanan, kimine göre tehlikeli bir sanrı, kimine göre ise bedenin sessiz ama şiddetli çığlığı olan Morgellons Hastalığı'nın gizemli ve labirentvari dünyasına adım atıyoruz. Bu, sadece tıbbi bir vaka değil; inancın, algının ve modern insanın yalnızlığının hikayesidir.
- 1. Derinin Altındaki O "Şey": Semptomların Anatomisi
- 2. Bilim ve İnanç Arasındaki Uçurum
- 3. Bilimin Soğuk Merceği: Delüzyon mu, Enfeksiyon mu?
- 4. Görünenin Ötesi: Morgellons'un Spiritüel Anatomisi
- • Aura Yırtıkları ve "Eterik Parazitler"
- • Yapay Matrix'e Karşı "Organik İsyan"
- • Kök Çakra ve Güvensizlik
- • "Zehirli Bağları" Somutlaştırmak
- 5. Şöhretin Işıkları Altında Karanlık Bir Sır: Joni Mitchell
- 6. Sonuç: Bedenin Bilinmeyen Dili
- 7. Kaynaklar ve İleri Okuma
Derinin Altındaki O "Şey": Semptomların Anatomisi
Her şey o tanımlanamayan, insanı çıldırtan kaşıntıyla başlıyor. Ancak bu, bildiğiniz bir sinek ısırığı veya alerji gibi değil. Hastalar bu durumu; damarların arasında sinsice ilerleyen, kas liflerinin derinliklerine yuva yapan veya derinin hemen altında cam kırıkları gibi gezinen binlerce mikroskobik canlının istilası olarak tarif ediyor. Tıptaki adı formikasyon (karıncalanma hissi) olsa da, yaşayanlar için bu, kelimelerin çok ötesinde, bedenin mahremiyetine yapılmış bir işgaldir.
Morgellons'u egzama veya sedef gibi diğer cilt rahatsızlıklarından ayıran en ürkütücü ve bilim kurgu filmlerini andıran detay ise lifler. Hastalar, iyileşmeyen açık yaraların içinden veya görünürde sağlam olan deriden dışarıya doğru uzayan garip materyaller rapor ediyorlar. Bunlar:
- Parlak mavi, kırmızı, beyaz veya zifiri siyah renkte,
- Pamuk ipliğine benzemeyen, son derece sağlam,
- Bazen metalik veya sentetik görünümlü,
- Hatta ultraviyole ışık altında parlayan liflerdir.
Daha da korkutucu olanı, bazı vakalarda bu liflerin yanında, altıgen şekilli kristallerin veya tohum benzeri siyah noktaların da deriden dışarı atılmasıdır. Sanki beden, kendisine ait olmayan bir teknolojiyi veya maddeyi dışarı kusmaya çalışmaktadır.
Bilim ve İnanç Arasındaki Uçurum: "Kibrit Kutusu Belirtisi"
Bir dermatoloğa gittiğinizde alacağınız cevap genellikle bellidir ve bu cevap, hastalığın kendisinden daha yaralayıcı olabilir: "Delüzyonel Parazitoz." Yani doktorlar, aslında orada fiziksel bir şey olmadığını, zihninizin size oyun oynadığını söyler.
Tıp literatüründe bu hastalar için kullanılan aşağılayıcı bir terim bile vardır: "Kibrit Kutusu Belirtisi" (The Matchbox Sign). Hastalar, doktorlara kanıt sunabilmek umuduyla, vücutlarından topladıkları lifleri, kabukları veya parçaları küçük kutulara (genellikle kibrit kutularına) koyup getirirler. Ancak bu çaba trajik bir paradoksa dönüşür: Doktorlar için bu kutular içindeki lifler bir hastalığın değil, obsesif bir zihnin deliliğinin somut kanıtı olarak kabul edilir. Örnekler çoğu zaman mikroskop altına bile konmadan, hastanın eline bir antidepresan reçetesi tutuşturularak reddedilir.
Ancak binlerce insan aynı "sanrıyı", aynı spesifik renkli lifleri ve aynı "canlılık" hissini, birbirlerinden habersiz bir şekilde paylaşıyor olabilir mi? Yoksa beden, ruhun taşıyamadığı ağır bir yükü, fiziksel dünyada bu garip ve anlaşılmaz liflerle mi somutlaştırıyor?
Belki de mesele sadece bir cilt hastalığı değildir. Belki de deri, içimizdeki ile dışımızdaki dünya arasındaki o ince perde, bize modern bilimin henüz dilini çözemediği bir mesaj vermeye çalışıyordur...
Bilimin Soğuk Merceği: Delüzyon mu, Enfeksiyon mu?
Tam bu noktada bilimin buz gibi gerçekliğine, ya da en azından "bildiğini sandığı" gerçekliğe bir göz atalım. Tıp dünyası Morgellons konusunda keskin bir şekilde ikiye bölünmüş durumda ve bu çatışma, hastaları arafta bırakıyor.
1. "Her Şey Zihninde" Diyenler (CDC ve Ana Akım Tıp):
ABD Hastalık Kontrol ve Korunma Merkezleri (CDC), artan şikayetler üzerine 2012 yılında yaptığı kapsamlı bir çalışmada, hastalardan alınan liflerin çoğunun pamuk, naylon, polyester gibi çevresel maddeler olduğunu açıkladı. Onlara göre deri altındaki o hareket hissi, beyindeki dopamin seviyelerindeki bir düzensizlikten veya nörokimyasal bir dengesizlikten kaynaklanıyor. Özetle; bedeninizde bir işgalci yok, sadece zihniniz size çok gerçekçi, dokunsal bir korku filmi izletiyor ve cildinizdeki yaralar, o "hayali" böcekleri çıkarmak için kendi kendinizi kaşımanızdan ibaret.
2. "Biyolojik Bir Gerçek" Diyenler (Lyme ve Agrobacterium Bağlantısı):
Ancak madalyonun diğer yüzünde, bu liflerin basit birer "kıyafet tüyü" olmadığını kanıtlayan bağımsız araştırmacılar ve mikrobiyologlar var. Bu araştırmalar, liflerin yapısının keratin ve kolajen (insan saçı ve tırnağının ana maddesi) olduğunu, ancak bu proteinlerin bozuk bir şekilde üretildiğini gösteriyor. Yani bu lifler dışarıdan yapışmıyor, içeriden büyüyor.
En güçlü teorilerden biri, Morgellons'un kene ısırığıyla bulaşan Lyme hastalığı (Borrelia bakterisi) ile doğrudan bağlantılı olduğudur. Morgellons hastalarının şaşırtıcı derecede yüksek bir oranında Lyme bakterisine rastlanmıştır.
Daha da sarsıcı olanı, yaralarda tespit edilen Agrobacterium varlığıdır. Bu bakteri, genetik mühendisliğinde bitkilerin DNA'sını değiştirmek (GDO) için kullanılan temel araçtır. Bu bulgu, korkunç bir soruyu beraberinde getirir: İnsan bedeni, hücresel düzeyde bir tür 'genetik modifikasyona' mı uğruyor? Vücut, bu bakterinin etkisiyle kendi biyolojisine yabancılaşarak, insan dokusu yerine sentetik benzeri lifler üreten bir fabrikaya mı dönüşüyor?
Bilim henüz son sözü söyleyemedi. Ama biz Tabirly'de biliyoruz ki, bilimin tıkandığı yerde sembollerin, sezgilerin ve enerjinin dili başlar...
Görünenin Ötesi: Morgellons'un Spiritüel Anatomisi
Tıbbi tartışmaları ve laboratuvar sonuçlarını bir kenara bırakıp, konuya kadim bilgeliğin ve enerjinin gözüyle baktığımızda karşımıza bambaşka, çok daha derin bir tablo çıkıyor. Morgellons, sadece biyolojik bir "hata" değil, ruhsal bir sınır ihlalinin bedendeki tezahürü olabilir mi?
İşte spiritüel camiada, şifacılar arasında ve metafizik araştırmalarda öne çıkan en güçlü teoriler:
1. Aura Yırtıkları ve "Eterik Parazitler"
Spiritüel anatomiye göre deri, fiziksel bedenin sınırıdır; aura ise ruhsal ve enerjetik bedenin sınırıdır. Fiziksel derideki bir yara, genellikle auradaki bir deliğin yansımasıdır. Birçok enerji şifacısı, Morgellons semptomlarının (özellikle derinin altında gezinme ve istila hissinin), aslında fiziksel değil, eterik (enerji) bedendeki bir parazitlenme olduğuna inanır.
Kişinin aurasında yaşanan şiddetli travma, kronik korku, ağır depresyon veya uyuşturucu kullanımı sonucu oluşan "yırtıklar", düşük frekanslı varlıkların veya "enerji kancalarının" sisteme girişine izin verir. Deri altındaki o huzursuzluk, aslında enerji alanınıza tutunmuş ve yaşam gücünüzden beslenen bir varlığın, fiziksel duyularla algılanan rahatsız edici yansıması olabilir.
2. Yapay Matrix'e Karşı "Organik İsyan"
Morgellons liflerinin en tuhaf yanı, sentetik, plastik ve bazen metalik benzeri yapısıdır. Bazı ezoterik ve komplo teorisi kökenli görüşler, bunu modern dünyanın yapaylığına karşı ruhun verdiği şiddetli bir tepki, bir tür "alerjik reaksiyon" olarak yorumlar.
İnsan, özünde organik, doğal ve ilahi bir varlıktır. Ancak soluduğumuz hava (chemtrails teorileri), yediğimiz GDO'lu gıdalar, maruz kaldığımız mikroplastikler ve elektromanyetik kirlilik ile bedenimiz "yabancılaşıyor". Bu görüşe göre Morgellons; bedenin içindeki bu nanoteknolojik ve sentetik birikimi reddetmesi, ruhun "Ben bu yapay dünyanın parçası değilim" diyerek içindeki toksik moderniteyi lifler halinde dışarı kusmasıdır. Bu, oldukça acılı ve radikal bir arınma sürecidir.
3. Kök Çakra ve Güvensizlik
Cilt sorunları, spiritüel anatomide genellikle Kök Çakra (Muladhara) ile ilişkilendirilir. Kök çakra, dünyada güvende hissetmekle, aidiyetle ve "kendi derisinin içinde rahat olmakla" ilgilidir.
Morgellons yaşayan kişilerin geçmişlerinde derin bir "evsizlik hissi", "dünyaya ait olamama", "istenmeme" veya çocuklukta yaşanan ağır bir güvenlik travması olduğu sıkça gözlemlenir. Beden, ruhun dünyada kendini güvende hissetmediğini, deriyi (yani dış dünyayla olan sınırı) sürekli uyararak, delerek ve kanatarak anlatmaya çalışıyor olabilir. Hasta, bilinçaltında sınırlarını ihlal eden dış dünyaya karşı derisini bir savaş alanına çevirir.
4. "Zehirli Bağları" Somutlaştırmak
Lifler, doğası gereği bağlardır. İpler, halatlar, kordonlar... Bu sembolizm üzerinden bakıldığında, deriden çıkan inatçı lifler, kişinin hayatında koparamadığı zehirli bağları temsil edebilir.
Bu; kuşaklar boyu aktarılan bir ata travması, bitirilemeyen toksik bir ilişki, affedilemeyen bir anı veya kişinin kendisine söylediği yıkıcı yalanlar olabilir. Ruh, bu görünmez ipleri artık içinde tutamaz ve süresi dolmuş bu bağlar çürümeye başlar. Beden, bu bağları kelimenin tam anlamıyla "görünür kılarak" kişiyi eline makası alıp bu bağları kesmeye, yani radikal bir değişime zorlar.
Şöhretin Işıkları Altında Karanlık Bir Sır: Joni Mitchell
Paranın, şöhretin ve başarının sizi her şeyden koruyabileceğini düşünüyorsanız, Morgellons bu yanılgıyı yıkan en büyük kanıtlardan biridir. Bu hastalığın en ünlü "sessiz çığlığı", folk müziğin yaşayan efsanesi Joni Mitchell'dır.
Mitchell, yıllarca bu hastalıkla mücadele etti, o kadar ki bir dönem kıyafet giymek bile teninde dayanılmaz acılara yol açtığı için evine kapandı. Bir röportajında yaşadığı dehşeti tarif ederken kullandığı ifadeler, hastalığın sadece deriyi değil, kişinin gerçeklik algısını da nasıl parçaladığını gözler önüne seriyordu:
"Uzaydan gelmiş gibi görünen, tedavisi olmayan tuhaf bir hastalığım var... Çeşitli renklerde lifler derimden dışarı çıkıyor. Mantar gibi, hayvan gibi ya da parazit gibi değiller... Bedenimiz adeta içeriden dışarıya doğru ele geçiriliyor. Kendimi, çocuk felci (polio) aşısı bulunmadan önceki zamanlarda yaşayan bir cüzzamlı gibi hissediyorum."
Onun bu cesur itirafı, tıp dünyasının "delüzyon" diyerek kestirip attığı, ailesi ve dostları tarafından "aklını kaçırmakla" suçlanan binlerce hasta için bir dönüm noktası oldu. Eğer Joni Mitchell gibi bir ikon bile doktorlar tarafından ciddiye alınmıyor ve "hayal görmekle" suçlanıyorsa, sıradan bir insanın hastane koridorlarındaki yalnızlığını hayal edebilir misiniz?
Sonuç: Bedenin Bilinmeyen Dili
Morgellons, kimine göre modern çağın yarattığı yeni nesil bir enfeksiyon, kimine göre zihnin karanlık bir oyunu, kimine göre ise insanlığın geçirdiği spiritüel mutasyonun sancılı bir evresi.
Ama kesin olan tek bir şey var: Bedenimiz, henüz dilini tam olarak çözemediğimiz, harfleri liflerden ve acıdan oluşan bir alfabe ile konuşuyor. Ve o konuşurken, onu "delilikle" yaftalayıp susturmak yerine, belki de ne söylediğini, hangi travmayı kustuğunu veya hangi değişime hazırlandığını can kulağıyla dinleme vakti gelmiştir. Çünkü bazen en büyük şifalar, en karanlık yaraların içinden filizlenir.
Kaynaklar ve İleri Okuma
-
Pearson ML, et al. (2012). Clinical, Epidemiologic, Histopathologic and Molecular Features of an Unexplained Dermopathy. PLoS One.
(CDC'nin Morgellons üzerine yaptığı, enfeksiyonu reddeden kapsamlı çalışma) -
Middelveen MJ, Stricker RB, et al. (2015). Exploring the association between Morgellons disease and Lyme disease. BMC Dermatology.
(Hastalığın Lyme bakterisiyle ilişkisini ve biyolojik kökenini ortaya koyan bağımsız araştırma)